Αντιγράφω και παραθέτω σκέψεις άλλων που συνάντησα και μου άρεσαν. Τα κείμενα είναι όπως τα βρήκα:
“
Σε όσους δεν ξεκολλάνε το διάφανο αυτοκολλητάκι απ’ την οθόνη καινούργιου κινητού: Αν ο κατασκευαστής δεν ήθελε να το βγάλεις το αυτοκόλλητο δε θα είχε αυτή την ακρούλα που εξέχει λίγο! Στην ίδια κατηγορία ανήκουν αυτοί που δεν βγάζουν τελείως το χρυσόχαρτο απ’ το βούτυρο. Δεν είναι δεύτερο προστατευτικό καπάκι! Είναι µια αηδία που όσο την κρατάς, τόσο πασαλείφεται µε βούτυρο και µου κόβει την όρεξη!
Σε όσους έχουν hands-free και µιλάνε κρατώντας το κινητό στο ύψος του στήθους µε το ένα χέρι και το µικρόφωνο του hands free κοντά στο στόµα µε το άλλο χέρι: Για να καταλάβω… µέχρι χθες χρησιµοποιούσες ένα µόνο χέρι για να µιλάς στο κινητό. Οπότε παίρνεις hands free για να µη χρησιµοποιείς κανένα. Και τελικά καταλήγεις να χρησιµοποιείς και τα δύο. ΟΚ. Λογικό.
Σ’ αυτούς που το τηλεκοντρόλ το λένε «κοµπιούτερ»: Το κοµπιούτερ είναι ή ο υπολογιστής ή το κοµπιουτεράκι τσέπης ή αυτό που έχουνε στηΝΑΣΑ και πιάνει 3 δωµάτια. Αν αλλάζεις κανάλι µε ένα απ’ τα παραπάνω, πες µου κι εµένα πώς το κάνεις.
Σε όσους τρώνε κους κους. Κοίτα. Καταλαβαίνω ότι σ’ αρέσει η λέξη κους κους. Και ξερώ ότι αν µπορούσες, θα αποκαλούσες κους κους ΟΛΑ τα φαγητά.. Άκου τι γίνεται όµως. Πρώτον: ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟ! Οι κόκκοι του είναι πολύ χοντροί για να τους καταπιείς και πολύ ψιλοί για να τους μασήσεις. Και δεύτερον: Δε λέγεται κους κους. Λέγεται ΠΛΗΓΟΥΡΙ! Ξενέρωσες;
Σε όσους έχουν στο αµάξι µούφα ηχοσύστηµα και παρόλα αυτά το παίζουν στη διαπασών: Τα µαµίσια ηχεία που έχεις φτιαχτήκαν για να παίζουν Μελωδία FM, όχι σαϊκεντέλικ! Από µια ένταση και πάνω ψαλιδίζουν τον ήχο, οπότε ούτε εσύ ακούς τίποτα, ούτε εµείς. Δε σπας αυτιά, σπας αρχίδια! Χαµήλωσέ το.
Στους παπάρες που τους ζητάς να σε βγάλουν µια φωτογραφία και σε κοιτάνε σα να τους ζήτησες να εξουδετερώσουν βόµβα: «Ποιο πατάαααωωωωωωωωω;». Πατάς το κουµπί που δεν έχει αλλάξει ΠΟΤΕ θέση από τότε που εφευρέθηκε η φωτογραφία! ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ! Άχρηστε! Να αγοράζεις κινητό µε 3 κάµερες πάνω ξέρεις όµως. Μπούρτζο µ@λ@κ@ στρουγκανόβλαχε!
Στους κωλο-σπασίκλες που πέρασαν πρώτοι Ιατρική και λένε ότι δε διάβαζαν συνέχεια: Κλασικά, συνέντευξη στις ειδήσεις: “Διάβαζα, αλλά έβγαινα κι έξω”. Ναι, έβγαινες. Έβγαινες απ’ το δωμάτιο να δώσεις στη μάνα σου τον κουβά με τα σκ@τ@ για να τον αδειάσει.
Σε όσους ψάχνουν τα κανάλια ένα-ένα και χρησιµοποιούν τα κουµπιά µε τα νούµερα αντί για το πάνω-κάτω: Κλασική µάνα µου: 1, 12, 2, 23, 3, 34,4. Οπότε κάθοµαι εγώ δίπλα και ßλέπω: ΕΤ1, Extra 3, ET2, Τηλεφώς, Mega,Blue Sky, ΑΝΤ1, TV Magic. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
Στους µπαϊσέξουαλ: Στρέιτ εντάξει. Γκέι εντάξει. Αλλά µπάι όχι! Δεν είσαι αναποφάσιστος, είσαι πλεονέκτης και ποζεράς… Διάλεξε τρύπα και µείνε σ’ αυτή! Αλλιώς άντε γ@µ@σ@. Ή άντε γ@µ@. Δεν ξέρω, µπερδεύτηκα.
Στους φίλους που κάνουν «δικιά τους» περίπλοκη χειραψία: Δεν έχουµε 1992! Ο Tupac πέθανε, ο Biggie πέθανε κι εσύ είσαι λευκός! Δεν έχεις καµιά σύνδεση µ’ αυτήν την κουλτούρα. Είναι σα να βγαίνεις έξω ντυµένος πειρατής. ΑΑΑΡΡΡ!
Σ’ αυτούς που κόβουν το βούτυρο κάθετα και δεν το ξύνουν παράλληλα στην επιφάνεια: Δεν είναι παγωτό. Είναι βούτυρο! Κι εσύ είσαι σιχαµένος.
Στους τύπους που κάνουν µηνύσεις για ψυχική οδύνη: Ξαφνικά γεµίσαµε από «Αλέξης Κούγιας» wannabes! Δεν γουστάρεις κάτι που σου συνέβη και δεν έχεις να προσάψεις τίποτα σε κανέναν; Τσουπ! Ψυχική οδύνη! Επειδή οι γονείς σου ήταν κλασικοί Έλληνες µ@λ@κ@ς και σου έκαναν όλα τα χατίρια, δε σηµαίνει θα κάνουµε το ίδιο κι εµείς! Είσαι ενήλικας. Φτύσε επιτέλους το µαστάρι της µάνας σου και µάθε να δέχεσαι καµιά προσβολή που και που.. Κατά 99% την αξίζεις. (ΥΓ: σε παρακαλώ, µη µου κάνεις µήνυση!)
Σε όσους σηκώνουν το γιακά του Λακόστ: Ο µόνος που το ‘κανε πριν γίνει µόδα ήταν ο Κόµης Δράκουλας και όλοι ξέρουµε πως κατέληξε αυτή η ιστορία.
Σ’ αυτούς που σου περιγράφουν κάθε τηλεφωνική συνοµιλία που έχουν, κάνοντας το ακουστικό µε το χέρι τους: Η κλασική µ@λ@κί@ µε τον αντίχειρα και το µικρό δαχτυλάκι. Και µάλιστα όταν λένε ότι το’κλεισαν, κατεßάζουν και το χέρι τους! Ξέρουµε πως λειτουργεί το τηλέφωνο µίµε!
Στους καλλιτέχνες µε ένα όνοµα: Νίνο, Νίνο, Σαµπρίνα. Αν δε βρεις ένα επώνυµο µέσα στις επόµενες 2 µέρες θα σου βγάλω τα µάτια! Δε φτάνει που η µουσική τους είναι για το βόθρο. Χωρίς επώνυµο δε µπορώ να βρω και που µένουν για να βάλω τη βόµβα!
Στους ταχυδακτυλουργούς που εξαφανίζουν πράµατα και δε σου λένε πως το κάνουν: Το ότι δεν ξέρουµε το τέχνασµα που χρησιµοποιείς, δε σηµαίνει πως αυτόµατα υποθέτουµε ότι ήταν µάγια! Αν ήταν µά
για, δε θα χρησιµοποιούσες τη µαύρη κουρτίνα πριν το εξαφανίσεις. Απλά λύσε µας την απορία και πήγαινε βρες κανονική δουλειά. Α! Και σταµάτα να ντύνεσαι σα γκέι ταυροµάχος!
Σ’ αυτούς που για nickname στο MSN, στο CounterStrike κλπ βάζουν ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ!: Φίλε! Το nickname έχει ένα σκοπό µόνο: να σε ξεχωρίζω απ’ τους υπόλοιπους. Δε θέλω να ξέρω: ούτε πόσο αγαπάς τη γκόµενά σου, ούτε το emo στιχάκι που άλλαξε τη ζωή σου αυτή την εßδοµάδα, ούτε την ηλίθια ατάκα που σκέφτηκες χθες το βράδυ όταν β@ρ@γ@ς µ@λ@κ@!
“
